Is diefstal = diefstal, ook bij een enkele kleine zaak (van bescheiden waarde)?
Diefstal (verduistering) kan leiden tot ontslag op staande voet dan wel ontbinding van de arbeidsovereenkomst zonder het toekennen van een vergoeding.
Aanleiding: geconstateerd wordt dat een werknemer een fietspomp over het hek gooit, het hek dat het terrein van de werkgever omheint. Zijn verklaring daarover, beter: het achterwege blijven van een redelijke verklaring (“een gekkigheidje”), acht werkgever ongeloofwaardig.
Werkgever vraagt de kantonrechter de arbeidsovereenkomst te ontbinden wegens dringende dan wel gewichtige redenen.
Het hoeft niet kristalhelder te zijn wat uiteindelijk met de fietspomp is geschied. Voldoende is dat werknemer de pomp uit de macht van werkgever heeft gebracht: er volgt ontbinding wegens subsidiair gewichtige reden. De Kantonrechter vindt dat vanwege het gebrek aan openheid van de werknemer, werkgever terecht het vertrouwen in hem is verloren en ontbindt de overeenkomst. Werknemer ontvangt geen vergoeding en wordt in de proceskosten veroordeeld.
Over de gevolgen van het ontbreken van een redelijke en geloofwaardige verklaring van werknemers gedrag, is recent nog een andere uitspraak gedaan door Rechtbank Amsterdam (19 september 2014, kenmerk EA 14–740): op de bedrijfscamera was niet rechtstreeks de diefstal te zien, maar de werknemer had geen afdoende verklaring voor de aanwezigheid van (niet afgerekende) goederen in zijn tas en in de achterbak van diens auto. Dit leidde tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst (voor zover vereist) zonder enige vergoeding voor de werknemer.
Er is andere jurisprudentie die de tand des tijds ruimschoots heeft kunnen doorstaan: JAR 1997/204 (Kantongerecht Utrecht), waarbij een voorwaardelijk ontbindingsverzoek werd toegewezen door de Kantonrechter, die als vaststaand aannam dat de werknemer de kazen uit het magazijn heeft meegenomen en dat deze niet meer zijn teruggevonden. Ontbinding wegens dringende reden.
Diefstal van frisdrank en koffie (ook relatief bescheiden waarde) werd evenmin getolereerd door de Kantonrechter Schiedam (JAR 1997/189): eveneens ontbinding wegens een dringende reden.
Ook Rechtbank Rotterdam, JAR 2002/239, deed uitspraak op een voorwaardelijk verzoek tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst. Het ging daarbij om relatief bescheiden kassatekorten (van twee biljetten van € 50,-), waarvoor verweerder geen enkele verklaring heeft kunnen geven. Geen dringende ontslagreden, wel ontbinding wegens gewichtige reden.
Verder was het opeten van een in het vliegtuig achtergelaten opengescheurd zakje cashewnoten, alles tegen elkaar afwegend, onvoldoende reden voor ontslag op staande voet.
Tenslotte (maar er is veel meer rechtspraak) is daar uitspraak JAR 2013/82 (aflevering 5 van 2013) van de Voorzieningenrechter Middelburg: zelfs het wekken van de schijn zich de producten te hebben willen toe-eigenen is relevant voor het ontslag wegens een dringende reden. De kantonrechter heeft daarbij vastgesteld dat net zoals in dit geval, de werknemer op de hoogte was van de huisregels. De werkgever was het vertrouwen in de werknemer volledig kwijt en het ontslag was op terecht gegeven.
In alle gevallen woog mee dat de werkgever duidelijk beleid had geformuleerd ten aanzien van onoorbaar gedrag en de gevolgen daarvan, en dit beleid ook strikt uitvoerde.
Geef een antwoord